Kallëp i lindur sjelljesh që shpesh i përgjigjen një ngacmimi të caktuar.

Që në lindje njeriu është i dhuntuar me një sërë instinktesh, të cilat janë zhvilluar përgjatë miliona vjetësh, dhe të cilat u vinin në ndihmë stërgjyshërve të njeriut, për të mbijetuar në një mjedis të rrezikshëm.

Pjesës më të madhe të instinkteve tona u ka dalur moda. Ato burojnë prej një kohe ku stërgjyshërve tanë u duhej të luftonin tërë kohës për mbijetesë. Por ndonjëherë këto instinkte dalin sërish në plan të parë, kur gjindemi në rrethana të rrezikshme për jetën.
Trupi dhe shqisat tona e vënë re rrezikun kohë më përpara se ne të bëhemi të vetëdijshëm mbi të.

Foshnjet zotërojnë që kur lindin një sistem të natyrshëm paralajmërues. Atyre nuk u pëlqen ushqimi i hidhët. Sepse edhe lëndët helmuese kanë shpesh shije të hidhët, dhe reagimi i tyre nuk është gjë tjetër veç se një mekanizëm instinktiv mbrojtës, i cili është zhvilluar përgjatë miljona vitesh evolucioni duke i siguruar mbijetesën edhe më të voglit.

Edhe ndjenja e neverisë, që është një nga emocionet bazë të njeriut, është një mekanizëm i stërholluar mbrojtës i trupit me të cilin lindim.
Krimbat, larvat, shushunjat, merimangat, parazitët apo sëmundjembartësit njihen instinktivisht kudo si kanosës të shëndetit.
Gjithashtu neveri na japin kufomat dhe mishi i kalbur apo plagët e qelbëzuara. Gjellët e prishura na bëjnë për të vjellur ndërsa erërava të këqija përpiqemi t’u shmangemi. E gjitha kjo nuk ndodh pa shkak: Shumë gjëra nerveritëse janë në të vërtetë helmuese apo mbartëse sëmundjesh.

Ajo që është mahnitëse, trupi i njeriut i ndjen vetë shkaktarët e sëmundjeve. Duket qartë që njeriu është i aftë deri ta nuhasë rrezikun.

Oreksi është një ndër instinktet tona. Pa ushqim ne vdesim.

Instikti për të kryer marrëdhënie seksuale është më i forti që zotërojmë. Ky është jetësor nëse duam të krijojmë brezin tjetër.
Instinktet tona na nxisim ne të gjithëve të kryejmë marrëdhieve seksuale. Por mënyra se si gratë dhe burrat cyten drejt kësaj është krejt e ndryshme.

Para miliona vjetësh stërgjyshëve tanë të largët u duhej tërë kohës të zgjidhnin midis mundësish me zarar, të vinin në kandar qëndrimin duke u kërcënuar nga kafshët grabitqare dhe ikjen në treva të panjohura ku mund të gjenin shpërblim. Ne jemi të gjithë pasardhës të atyre njerëzve që morën përsipër rrezikun e fituan dhe ngatën më tej duke populluar botën. Ky instinkt që është edhe më i ndërlikuari nga të gjithë shpjegon përse njerëzve të sotëm u pëlqen rrëqethja që u jep kumari.

Shih: