Sipas kësaj teorie të parashtruar nga profesor William Martin i universitetit të Düsseldorf'it (Dyseldorfit) dhe profesor Michael Russel i Qendrës Skoceze të Studimeve mbi Mjedisin në Glasgow, sistemet e gjalla e kanë zanafillën në të ashtuquajturat "inkubatorë inorganikë" - kupe të vogla në shkëmbinj sulfurikë.

Deri në vitin 1930, teoria më e pranueshme për origjinën e jetës ishte ajo sipas të cilës reaksionet kimike në atmosferën më të lashtë të Tokës prodhuan blloqe ndërtuese të jetës gjë që më vonë çoi në krijimin e qelizave të para. Kjo teori kundërvihet nga profesorët Martin dhe Russel të cilët në teorinë e tyre hedhin mendimin se në të vërtetë ka ndodhur e kundërta, ajo që u krijua e para ishte qeliza e cila më vonë u mbush me molekula të gjalla. Bëhet fjalë për rreth 4 miliardë vjet më parë.

Qelizat inorganike ishin të parat.

Ata thonë se qelizat e para nuk ishin qeliza të gjalla por qeliza inorganike të përbëra nga sulfuri i hekurit të cilat nuk ishin krijuar në sipërfaqen e Tokës por në fundin e oqeaneve. Sulfuri i hekurit përshpejton reaksionet që bashkojnë molekulat inorganike në organike - disa bakterie e përdorin atë edhe sot e kësaj dite.

Kur rrjedhjet hidrotermale - të pasura në lëndë themelore për krijimin e jetës si hidrogjen, cianik, sulfur dhe monokside karboni - dolën nga korja e Tokës në fundin e oqeaneve, u shkaktuan reaksione midis tyre brenda zgavrave të vockla të sulfideve metalike duke formuar kështu organizmat e parë të gjallë.

Kështu jeta është një rrjedhojë kimike rrymash tejçuese përgjatë kores së Tokës dhe, në parim, kjo gjë mund të ndodhë në çdo planet apo hënë të lagësht dhe njëkohësisht shkëmbore si ç´mund të bëhet fjalë për hënën Europa të Jupiterit që mendohet të ketë një kore të akullt.

Disa studiues të tjerë janë të mendimit se kjo teori nuk arrin t'u japë përgjigje shumë pyetjeve.