Ti ndan disa tipare me njerëzit e tjerë. Për shembull, ka plot njerëz me sy kafe. Tek prindërit e tu, apo vëllezërit dhe motrat, mund të shohësh se ke shumë më tepër tipare të përbashkëta me to se me shokët me të cilët nuk ke lidhje farefisnore.

Shumë kohë përpara se dikush sajoi termin 'gjen' dhe 'DNA', dihej mirë se karakteristikat fizike mund të përcilleshin nga prindëri tek fëmija. Çdo gjë që lind prej pllenimit të një veze apo fare është kombinim 50/50 të gjeneve të të dy prindërve, të cilët nga ana e tyre ishin një kombinim 50/50 të prindërve të tyre. Kështu gjenetikisht secili prej nesh është një përzierje individuale e pashoqe e të gjithë stërgjyshërve tanë (me përjashtim të binjakëve të tëpkë të cilët trashëgojnë krejtësisht të njëjtat gjene.)

Pas thënies që një fëmijë është 'kopje e të atit/ëmës apo gjyshit/gjyshes' ka një prirje të menduari se ky fëmijë ka më tepër nga ajo anë e familjes. Në të vërtetë nuk mund të jetë kështu pasi që çdo qelizë e trupit tonë përmban një numër të barabartë gjenesh (ato mijëra njësi të imëta të trashëgimisë të përcjellura në çdo vezë dhe spermë) nga secili prind. Këto duhet të përmbajnë të gjitha të dhënat biologjike për të cilat kanë nevojë trupat tanë që nga çasti i mbetjes shtatzënë të nënës deri në ditën që vdesim, të koduara në një lëndë të veçantë të quajtur DNA.

Nëse ndonjë gjen mungon apo nuk funksionon si ç'duhet, atëherë as trupat tanë nuk punojnë si duhet. Pothuajse çdo fortësi apo dobësi brenda nesh - që nga aftësia për vrapuar shpejt deri tek miopia - është e kushtëzuar të paktën pjesërisht nga gjenet tona.