Edhe idetë e para për paraqitësit me kristale të lëngëta, pra LCD, erdhën nga Gjermania. Dhe kjo, para 40 vjetësh. Por në atë kohë nuk pati ndonjë sipërmarrës gjerman që donte të vinte para në këtë teknologji. Në vitin 1973 dolën orërat e para digjitale dhe kalkulatriçet e xhepit në Japoni. Pak më vonë u krijuan atje edhe ekranet e para të sheshta. Sot prodhohen 97% të të gjithë paraqitësve të sheshtë modelesh të ndryshme në Azi. Por megjithë hapat përpara, LCD-të e sotme të përdorura në mënyrë masive në kompjuterat e prehërit kanë cene të mëdha: kontrastet janë të kufizuara, kompjuteri ka nevojë për shumë rrymë për ndriçimin e sfondit. Përveç kësaj nuk janë të tejdukshëm dhe të lakueshëm. Prandaj në Univertitetin Teknik Braunschweig, Wolfgang Kowalsky dhe ekipi i tij hulumtojnë mbi të ashtuquajturat OLED-ë.

Ekran OLED

Para pak kohësh kanë dalur paraqitësit e parë të vegjël mbështetur në shtresa ndriçuese organike që dëftejnë teknologjinë OLED. Lënda organike është ndërkallur në proces në trajtën e pluhurit të thatë. Mbi një truall të hollë, që më vonë duhet të jetë fleksibël, ngulitet rrjeti i furnizimit me energji. Në një dhomëz me vakuum ndahet pluhuri organik në shtresa të ndryshme të holla sa një fletë cigareje.

Ky proces funksionon tani për tani vetëm në shkallë laboratorike. Shtresat e përfunduara organike dhe rrjeti i rrymës, të gjitha të gjëra sa një qime, kapsohen pastaj nga robotë, d.m.th. mbyllen në mënyrë hermetike.

Prodhimi i ekraneve që do të ndriçonin shkëlqyeshëm, të lakueshëm dhe elastikë do të jetë në mbarë botën synimi i viteve të ardhshme. OLED'ët munden që pas 10 vjetësh të pushtojnë tryezat tona të shkrimit.