Kështu arsyetonte edhe Galileo Galilei, që ishte një ndër të parët që u mor me konceptin e inercisë. Në një eksperiment ku një sipërfaqe përkulet në mes për të krijuar dy shpate përballë njëri-tjetrit, Galileo vëzhgoi se si një zar do të rrotullohej poshtë nga maja e njërit shpat e sipër për në majën e tjetrit, në përafërsisht të njëjtën lartësi nga ç´ishte hedhur. Galileo arsyetonte se ndonjë diferencë e mundshme midis lartësisë fillestare dhe asaj të fundit shpjegohej me praninë e fërkimit. Kështu ai doli me postulatin se nëse fërkimi do të asgjësohej, atëherë zari do të arrinte me përpikmëri të njëjtën lartësi me atë fillestare.

Galileo vazhdoi të arsyetonte më tutje se nëse shpatit përballë do t´i ulej pjerrësia në zero, atëherë zari do të rrotullohej për deri pothuajse në pafundësi në përpjekje për të arritur lartësinë fillestare. Ndërsa nëse zari do të lëshohej përgjatë një sipërfaqe të rrafshët, do të vazhdonte të rrotullohej përsëri pafundësisht ... një trup në lëvizje do të vazhdonte të ishte në lëvizje...