Ndërsa shembja përfundimtare e kullave ishte e pashmangshme, jo prej vetë përplasjes së aeroplanëve në to por pasi që temperatura në shufrat e hekurta brenda tyre arriti 800 gradë C - që të bën të të lindë pyetja se përse u dërguan me qindra puntorë shpëtimi drejt vdekjes brenda këtyre ndërtesave të fatëzuara për t'u shembur.

Figura origjinale është e BBC.

Konstruksioni i këtyre ndërtesave ka qenë standard në vitet ´60, në kohën kur këto kulla ishin më të lartat në botë. Në zemër të kontruksionit qe vendosur një bërthamë prej hekuri dhe betoni, brenda së cilës ndodheshin kafazet e ashensorëve dhe të shkallëve.

I gjithë hekuri ishte i mbuluar me beton në mënyrë që t´u jipej zjarrfikësve një minimum kohe prej 1 deri 2 orësh gjatë së cilës ata të mundnin të vepronin - por në rastin tonë zjarri kishte marrë vrull i ushqyer prej karburantit të aeroplanit duke i nënshtruar shufrat e hekurit nën temperaturën e shkrirjes prej 800 gradëve C. Në këto rrethana të jashtëzakoshme betoni që mbronte shufrat nuk ka mundur të qëndrojë i vetëm. Edhe dyshemetë ishin prej betoni.

John Knapton që është profesor në inxhinierinë e strukturimit në Universitetin e Newcastle (Njukestëll) thotë se struktura e hekurit dhe betonit të kullave të mahnitin me paraqitjen e tyre të mirë që bënë. Një pjesë e mirë e strukturës ishte prishur, prapëseprapë kullat qëndruan më këmbë edhe për më tepër se një orë, duke u bërë të mundur mijërave të shpëtojnë.

Inxhenieri i strukturave Chris Wise thotë se atyre temperaturave nuk mund t´u qëndrojë asgjë në botë. Kollonat dhe dyshemetë do të shkriheshin dhe do të bienin mbi njëra tjetrën.

Shembja bëhet e pashmangshme kur forcat e qëndresës u nënshtrohen ngarkeseva të pallogaritura më parë si ç´është rënia e katit të mësipërm, aq më tepër kur ngarkesat e kateve të shkatërruara arrinin 100 000 ton.

Shpresa e vetme e njerëzve ishte të rendnin dhe të vazhdonin së renduri - derisa të arrinin në tokë të hapur.

Por ndërtesa mund të kishte rënë anash duke shkaktuar shkatërrime akoma më të mëdha.
Inxhenierët thonë se ndërtesa të tjera që ndodhen aty pranë munden përsëri të bijnë pasi janë dobësuar nga shkatërrimi i kullave në fjalë.

Profesori Knapton thotë se jeta e qindra zjarrfikësve dhe policëve mund të ishte shpëtuar po të mos ishte humbur gjakftohtësia. Atyre nuk duhej tu ishte dhënë së pari urdhëri të futeshin në kullat pasi shembja e tyre ishte më se e parashikueshme, dhe kur u futën, duhet t´u kishin dhënë urdhër që të dilnin jashtë pas një ore.
Askush nuk po arrinte të gjykonte. Ishte si një film i llahtarshëm ku njerëzve u kishte humbur gjykimi.