Kjo cifël gjenetike do të zgjidhte lehtë rastet e gjetjes së atësisë si dhe do të përdorej edhe në teknikën e kriminalitetit.

Me anë të teknikës së ciflës gjenetike dijetarët mund të shohin se cilat gjene janë aktive në qelizë për raste të ndryshme. P.sh. nëse do të donin të shikonin se cilat gjene vihen në punë kur çahemi, do të studjonin DNA-në nga qelizat e lëkurës. Merret DNA-ja që ka rënë në kontakt me gjakun në vendin e çarjes dhe DNA-ja që nuk ka rënë në kontakt me të.

Të dy llojet hidhen tek cifla gjenetike për të krijuar lidhje aty. DNA-ja ka një strukturë të saj të rregullt zinxhire dhe çdo gjen zë një pikë të caktuar në ciflën gjenetike. Mbas krijmit të lidhjeve çdo pikë do të nisë të ndriçojë.

Cifla gjenetike. Pikat e kuqe janë gjenet aktive.

Nëse drita është e kuqe atëherë do të thotë se në lidhjen e krijuar ka marrë pjesë më tepër DNA-ja që ka rënë në kontakt me gjakun. Kur drita është e gjelbër atëherë ka marrë pjesë në lidhje më tepër DNA-ja që nuk ka qenë në kontakt me gjakun. Nëse pika ka ngjyrë të verdhë atëherë të dy sojet janë lidhur me të njëjtën sasi dhe do të thotë se ai gjen nuk është i rëndësishëm në këtë rast.

Duke analizuar se në cilin vend në pllakën gjenetike ndodhen ngjyrat e ndryshme si dhe sa e fortë është ngjyra, dijetarët mund të shikojnë se cilat gjene aktivizohen kur qeliza ka rënë në kontakt me gjakun.
Pastaj mund të nxirret se origjinë e cilave proteina janë gjenet e aktivizuara dhe të arrijnë të kuptojnë më mirë si mbulohet e çara.

Së shpejti do të bëhet deshifrimi i plotë i të gjithave gjeneve të masës së trashëgimisë së njeriut dhe të dhënat do të hidhen në një databazë.
Por kjo nuk do të thotë se shkenctarët do të dinë se çfarë roli luan secili gjen dhe secila proteinë, për këtë gjë do të duhet një punë disadhjetëvjeçare duke punuar me teknikën e ciflës gjenetike.

Për të ndërtuar një cifël gjenetike tënden mund të ndjekësh udhëzimet në faqen e Patrick O Brown të Universitetit Stanford në Kaliforni i cili ishte ai që krijoi ciflën e parë gjenetike: