Rrotullimi i gjithësisë do ta tërhiqte dritën (dhe me këtë edhe marrëdhëniet e rastësishme ndërmjet gjërave) përqark vetes, duke lejuar diçka lëndore të udhëtojë në një lak të mbyllur në hapësirë i cili gjithashtu është një lak i mbyllur në kohë, pa kaluar në asnjë periudhë shpejtësinë e dritës në zonën ngjitur. Ndaj zgjidhjes që ka dhënë Gödel'i janë mbledhur supet duke e lënë si një kureshtje matematikore--në fund të fundit, vëzhgimet nuk kanë dhënë ndonjë shenjë që tregon se Gjithësia si e tërë po rrotullohet. Megjithatë përfundimet e tij shërbyen për të treguar se udhëtimi mbrapsh në kohë nuk ndalohej në Teorinë e Relativitetit. Dhe vertetë, Einstein'i pranoi se ishte i shqetësuar nga mendimi që teoria e tij mund të lejonte udhëtimin për në të shkuarën nën disa kushte të caktuara.

Janë gjetur edhe modele të tjerë veprimi që lejojnë udhëtimin për në të shkuarën. Për shembull, në 1974 Frank J. Tipler i Tulane University llogariti se një cilindër masiv pafundësisht i gjatë që rrotullohet rreth boshtit të tij me një shpejtësi pranë asaj të dritës mund t'i lejojë astronautët të vizitojnë të shkuarën e tyre, përsëri duke tërhequr dritën përqark cilindrit në një lak. Në 1991 Richard Gott i Princeton University parashikoi se fillet kozmike-- struktura që kozmologët mendojnë se janë krijuar në fazat e para të Bumit të Madh--mund të prodhonin rezultate të ngjashme. Por nga mesi i 1980-tave u shfaq skenari më realist për një makinë kohe, mbështetur në parimin e një krimbvrime.

Vijon me Udhëtim ndër kohë përmes krimbvrimash