Por sipas studimeve më të fundit xhelozët nuk duhet të ndjejnë turp që janë të tillë. Profesori i psikologisë i Universitetit të Austin në Texas David Buss thotë se xhelozia nuk është diçka e padobishme si mund të mendojnë shumë vetë. Përkundrazi, përgjatë historisë së zhvillimit të njeriut, xhelozia, përkrah një marrëdhënie të ndërsjelltë me dashurinë, është zhvilluar në një mekanizëm mbrojtës të lidhjes bashkëshortore.

Xhelozia ka lindur si një mjet mbrojtës ndaj kanosjes së pabesnikërisë dhe lënies. Duke njohur këto kanosje njeriu fiton një zgjuarsi të ndjenjave që të mëson se si të sillesh.

Ndez pasionet

Sipas dijetarëve xhelozia mund të pasurojë lidhjen bashkëshortore dhe të ndezë pasionet. Mungesa e plotë e xhelozisë mund të mos tregojë gjë tjetër veç se marrjen fund të ndjenjave.

Psikologia gjermane Cora Besser-Sigmund është e mendimit se pak xhelozi është e nevojshme pasi tregon se gjithçka shkon mirë në lidhjen bashkëshortore. Është krejt normale dhe e llogjikshme që njeriu don ta mbajë pranë vetes atë që dashuron. Nëse nuk ndjen ndopak xhelozi, atëherë as lidhja nuk është lidhje dashurore.

Ndjenjat nuk duhen ndrydhur

Besser-Sigmund nuk është e mendimit që njeriu duhet të shtypë brenda tij xhelozinë dhe të mos ia shfaqë atë bashkëshortit të tij si ç´bëjnë shumë vetë.
Vetë përpjekja për të fshehur xhelozinë është e kotë pasi ajo shfaqet në një mënyrë apo tjetër.
Por xhelozia nuk duhet t´i shfaqet partnerit as në format e nxehjes, bërtitjes apo ngritjes së dorës.
Në vend të kësaj i duhet thënë bashkëshortit "më fal, por unë jam bërë pak xheloz dhe nuk mund ta përmbaj këtë ndjenjë". Ky veprim do të ndihmonte për të kuptuar më mirë se çfarë është ajo që të bën xheloz dhe si ta heqësh këtë ndjenjë.
Por është e rrezikshme kur xhelozia e tejkalon masën. Kur njeriu është xheloz apo dyshon tërë kohës duke dashur ta ketë bashkëshortin gjithnjë nën kontroll dhe ia marrë kështu lirinë atij. Kjo do të sillte atë që asnjërit nuk do t´i mbetej ndonjë ndjenjë pozitive për tjetrin.