Aftësia për të gënjyer është pjesë e inteligjencës sonë shoqërore dhe na ndihmon që të mbijetojmë.

Për të kuptuar nëse dikush gënjen apo thotë të vërtetën ne e shikojmë tjetrin në fytyrë për të studiuar mimikën e saj. Sepse çdo ndjenjë, qoftë edhe të shfaqet për një çast të vetëm mund të lexohet në fytyrë.

Ndryshimi i mimikës

Njeriu zotëron një sistem tepër të ndërlikuar muskujsh në fytyrë që i japin asaj mimika të ndryshme duke shërbyer kështu si tregues të ndjenjave të tij, ndonëse ai mund të mos jetë i vetëdijshëm mbi këtë gjë. Pa këtë sistem do të ishte tepër e vështirë të kuptonim njëri-tjetrin. Këtë vështirsi e ndeshin të sëmurët me Parkinson, sëmundje e cila ka si simptomë uljen e theksuar të mimikës.

Erërat e mira apo të këqija ndikojnë drejtpërdrejtë trurin tonë dhe sjellin - shpesh herë në mënyrë të pavullnetshme - një kundërveprim mimikal.
Edhe të sëmurët me Parkinson kundërveprojnë në mënyrë spontane ndaj erërave por e kanë të vështirë të përdorin mimikën e vetëdijshme për tu shprehur, por nga ana tjetër gënjeshtrave të tyre mund tu besohet më lehtë.

Një aparat që mat stresin në trupin e njeriut tregon përafërsisht por jo me saktësi nëse dikush gënjen apo jo.
Ky aparat është i përbërë prej elektrodash që vishen në gishtërinj dhe masin sasinë e djersitjes dhe dy si tuba në gjoks dhe bel që masin frekuencën dhe thellësinë e frymëmarrjes. Përveç këtyre dy byzylykë në krahë masin pulsin dhe trysninë e gjakut. Të gjitha këto janë të lidhura në një kompjuter i cili vizaton kundërveprimet e trupit të atij që është marrë në pyetje.
Përpara pyetjeve kritike bëhen pyetje të pazarar dhe të përgjithshme si çfarë dite është, mbi emrin, mbi përbërjen e familjes apo të tjera të tilla të ngjashme.

Pastaj bëhen krahasime midis përgjigjeve të dhëna dhe interpretimi i vizatimeve të bëra nga kompjuteri.

Por përfundimet që nxirren nga Gënjeshtërzbuluesi nuk njihen në gjyq.
Dikush që gënjen dhe e fsheh kaq bukur atë duke i besuar edhe vetë gënjeshtrës së tij nuk shfaq shenja stresi përpara këtij aparati.